หงส์ฟ้อนมังกรเหิน

เขียน : หมิงเยวี่ยทิงเฟิง

เส้นเรื่องหลัก [มีสปอยล์]

- เฟิ่งหนิงฟื้นขึ้นมาในคฤหาสน์ตระกูลหลงโดนที่ไม่มีความทรงจำเหลืออยู่
- เฟิ่งหนิงพยายามหาคำตอบเรื่องที่มาของตัวเอง
- เฟิ่งหนิงได้พบหลงซานแต่ก็ยังจำอะไรไม่ได้เหมือนเดิม
- เฟิ่งหนิงได้รู้คร่าว ๆ ว่าของที่ตัวเองจะขโมยไปแต่แรกคือของลำค่าของตระกูลหลง เป็นแผนที่ของสมบัติลับ
- ในระหว่างที่ไม่มีใครอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลหลงมีคนบุกรุกเข้ามาหมายจะขโมยของสำคัญ เฟิ่งหนิงแย่งคืนมาได้และหนีตายไปยังเมืองไป๋อิง
- เฟิ่งหนิงวานให้เนี่ยเฉิงเหยียนที่เป็นสหายสนิทของหลงซานคืนของให้ สาเหตุคือไม่ไว้ใจคนในคฤหาสน์ตระกูลหลง หากของสำคัญหายไปอีกครั้งนางจะต้องโดนกล่าวหาอย่างแน่นอน
- เฟิ่งหนิงและหลงซานเดินทางกลับมายังคฤหาสน์ พ่อแม่ของเฟิ่งหนิงพาเป่าเอ๋อร์ลูกสาวของเฟิ่งหนิงมาหา แต่แท้จริงแล้วเฟิ่งหนิงกับหลงซานไม่เคยมีอะไรกันมาก่อน
- เฟิ่งหนิงกลับไปกับพ่อแม่ก่อนที่จะพาเป่าเอ๋อร์หนีออกมาเพราะรู้ดีว่าพ่อแม่จะยกเป่าเอ๋อร์ให้คนอื่นแต่นางยอมไม่ได้
- หลงซานตามมาดูแลเฟิ่งหนิงและเป่าเอ๋อร์เป็นอย่างดี
- หลงซานถูกจับตัวไป ถูกวางยาปลุกกำหนัดแต่สุดท้ายเฟิ่งหนิงช่วยไว้ได้และคนทั้งสองก็มีอะไรกันแทน
- เฟิ่งหนิงแท้จริงแล้วเป็นคนละคนกับเฟิ่งหนิงในตอนแรก
- เฟิ่งหนิงและหลงซานเดินทางกลับคฤหาสน์อีกครั้ง
- พ่อแม่ของเฟิ่งหนิงก็อยู่ด้วย คนทั้งสองตระกูลต้องการหาสมบัติลับ เฟิ่งหนิงกับหลงซานและพ่อของเฟิ่งหนิงออกเดินทางไปหาสมบัติลับ
- ฝากเป่าเอ๋อร์ไว้กับหลงเอ้อร์ (พระเอกจากสามคราวิวาห์รัก)
- เฟิ่งหนิงต้องการไปแคว้นซย่าเพื่อตามหาที่มาของตนเอง
- เฟิ่งหนิงไปเจอหานเซี่ยวกับเนี่ยเฉิงเหยียน
- หลงซานกับเนี่ยเฉิงเหยียนไปแคว้ยซย่า เฟิ่งหนิงกับหานเซี่ยวไปรักษาคนในกองทัพ
- หลงซานไปตามเฟิ่งหนิงและหานเซี่ยว เจอสถานการณ์ที่เฟิ่งหนิงเกือบตาย
- หลงซานตัดสินใจว่าจากนี้จะไม่ให้เฟิ่งหนิงอยู่ห่างกายอีกแล้ว
- เฟิ่งหนิงท้อง
- เฟิ่งหนิงเจอเฟิ่งหนิงอีกคน แท้จริงแล้วคนทั้งสองเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน
- สาเหตุที่เฟิ่งหนิงและเฟิ่งหนิงอีกคนไม่รู้จักกันเป็นเพราะแม่ของเฟิ่งหนิงแย่งชิงเฟิ่งหนิงมาจากแม่ที่แท้จริง ส่วนเฟิ่งหนิง (นางเอก) อยู่กับแม่และร่อนเร่ไปทั่วจนแม่ตาย
- คนที่ร้ายที่สุดคือแม่ของเฟิ่งหนิงอีกคน นางเป็นคนวางแผนทุกอย่าง ทั้งทำร้ายเฟิ่งหนิง ทั้งคิดจะขโมยแผนที่ หลอกลวงทุกคน
- เมื่อกลับถึงคฤหาสน์นอกจากพ่อแม่ของเฟิ่งหนิงแล้วก็ยังมีกลุ่มคนที่เลี้ยงดูเฟิ่งหนิงมาตั้งแต่เด็ก แท้จริงแล้วนางเอกชื่อเสี่ยวอู๋ หลังจากนี้เลยใช่ชื่อว่าเฟิ่งอู๋แทน
- หลังความจริงปรากฏและเรื่องราวคลี่คลายหลงซานอยู่กับเฟิ่งอู๋ ส่วนเฟิ่งหนิงกลับไปพร้อมกับสามีปล่อยให้เป่าเอ๋อร์ลูกสาวได้อยู่กับเฟิ่งอู๋และหลงซานแทน

...

ความคิดเห็นหลังอ่าน

เป็นนิยายเล่มที่แรก ๆ อ่านแล้วจะรู้สึกเศร้าเป็นพัก ๆ และบ่อยด้วย ความอินในอารมณ์ชองนางเอกสื่อออกมาได้ดีมาก คือมันจะรู้สึกปวดร้าว เศร้าใจแบบมีอารมณ์ร่วมจริง ๆ ผิดกับ่วงที่พระเอกรู้สึกกังวลใจหรืออะไรก็แล้วแต่แทบจะไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมเลย แต่กับนางเอกแรก ๆ จะเป็นตลอด

ในช่วงแรกที่นางเอกฟื้นขึ้นมาแล้วลืมความทรงจำแล้วพบว่าตัวเองไม่มีใครต้องการเลย ไม่มีใครรักเลยเป็นช่วยที่รู้สึกอึดอัดใจแทนนางเอกมาก ยิ่งนางเอกพยายามมองโลกในแง่ดีก็ยิ่งรู้สึกว่าคนตระกูลพระเอกใจร้ายมาก รู้สึกได้ถึงความไม่ยุติธรรมเลยสักนิดเดียว

เรื่องนี้ในเล่มแรกจะเล่นกับอารมณ์ของนางเอกได้ดี ยิ่งตอนที่พาเป่าเอ๋อร์ลูกสาวนางเอกมาหาคือเขียนได้ดีมาก ๆ เลย เห็นภาพของตัวละคร เห็นถึงสภาพจิตใจของตัวครที่พุ่งขึ้นถึงขีดสุดและตกลงต่ำถึงขีดสุด แต่ในเล่มที่สองกลับรู้สึกถึงความรีบในหลายจุด ยิ่งเป็นช่วงที่มีคู่ของเมืองการแพทย์เข้ามาเกี่ยวช่วงนั้นยิ่งดูรีบมาก คืออ่านแล้วรู้สึกว่ามันให้อารมณ์ไม่เหมือนช่วงที่ปูเรื่องมาในเล่มแรกเท่าไรนัก


มีกลิ่นอายของนิยายจอมยุทธ์อยู่เยอะเข้าชั้นเลย ให้ % ประมาณเดียวกับ % ของที่เล่มแรกเหมือนนิยายสืบสวนสอบสวน ชอบตอนนางเอกพูดถึงเรื่องผายลมในไร่แตง มันขำมากจริง ๆ เข้าใจเลยว่าทำไมพระเอกกลั้นขำไม่อยู่ เพราะคนอ่านก็กลั้นไม่อยู่เช่นเดียวกัน ถึงกลับต้องวนกลับไปอ่านกครั้งว่ามันขำจริง ๆ หรือ (ซึ่งอ่านอีกครั้งก็ยัำ แม้จะขำน้อยลงก็ตามที)

สรุป

นางเอกเป็นตัวละครที่มีเอกลักษณ์ ผู้เขียนควบคุมตัวละครได้ดีมาก

พระเอกจืด ไม่รู้ทำไมถึงได้รู้สึกแบบนี้แต่พระเอกจืดจริง ๆ

หลงเอ้อร์จับคู่กับเป่าเอ๋อร์ได้น่ารักมาก คือแบบนายท่านรองต้องรักหลานสาวคนนี้มาก ๆ เป็นแน่ ทั้งจูงมือไปวาดรูป ทั้งเขียนอธิบายเรื่องรูปภาพให้

อ่านแล้วจะทำให้อยากกลับไปอ่านสามคราอีกครั้ง แต่เน้นไปที่คู่ลุงหลานแทน...